“Dorpsdichter bij de gratie Gods”, zo wordt Hendrik van Laar genoemd in één van zijn dichtbundels. Dat eerste was hij zeker. Dorpsdichter, omdat veel van zijn onderwerpen te maken hadden met het platteland van Noordoost-Overijssel. En misschien dat het tweede deel van
“Het ziet er naar uit dat men binnenkort een eigen handbalvereniging zal hebben in Hardenberg”, stond te lezen in Het Noord-Oosten van dinsdag 12 januari 1971. Er was een voorlopig comité, bestaande uit de heren John Zuidema, Rines Groothuismink en Ben Lammers,
In juni 1945 stond in het Salland’s Volksblad een overzicht van de tientallen oorlogsslachtoffers die in Hardenberg waren omgekomen en de namen van inwoners van de gemeente Hardenberg die elders waren gestorven: tijdens gevechtshandelingen in mei 1940, gefusilleerd, als dwangarbeider in Duitsland
Het Verenigd Comité in Wijhe, een stichting die net na de Tweede Wereldoorlog is ontstaan uit enkele plaatselijke Oranjecomités, zoekt nabestaanden van de ramp die het dorp op 7 mei 1945 heeft getroffen en die aan 19 mensen het leven heeft gekost.
Wateroverlast was jarenlang in Noordoost-Overijssel een bron van aanhoudende zorg. Elk jaar was het de vraag of de Vechtdijken het zouden houden. Het Noord-Oosten van 8 januari 1961 had als kop: Het water won. De hevige regenval in Duitsland zorgde voor een
De inval van de Duitsers op 10 mei 1940 heeft één van de Nederlandse verdedigers in Hardenberg jaren later nog een onderscheiding opgeleverd. Dienstplichtig sergeant Jan Andreas de Boer kreeg 3 maart 1952 in het paleis op de Dam het Bronzen Kruis,
Wanneer kom je nou de naam van het hoofd van de gemeentelijke plantsoenendienst tegen in een krant? Nooit natuurlijk, maar in de jaren ’60 gebeurde dat met enige regelmaat wel in Hardenberg. Dat begon al in oktober 1957, toen in de Toren
In 2019 was het 30 jaar geleden dat de Muur in Berlijn viel, het symbool van het einde van de Koude Oorlog. De provincie Utrecht had 2019 zelfs uitgeroepen tot themajaar Koude Oorlog. Inwoners en bezoekers konden kennis maken met onzichtbare schuilplaatsen,
De naam Zwarte Dijk, de weg tussen Lutten en Slagharen, is de afgelopen vijftig jaar twee keer onderwerp van discussie geweest. De eerste keer was in 1966. Directeur J.H. Bemboom van het Shetland Ponypark in Slagharen had met grote voldoening geconstateerd, zo
De inwoners van Kloosterhaar hadden al een paar zomers last van muggen, maar in 1987 waren ze het zat. Er werd een protestcomité opgericht met maar één doel: de mug moet plat. Die mug was de veensteekmug. Niet één, maar hele zwermen.